Mantelzorg

Mantelzorg

In toenemende mate vraagt onze samenleving om mensen die zich vrijwillig en belangeloos  inzetten voor de ander. Door de vergrijzing neemt het aantal ouderen toe waardoor professionele zorg niet meer vanzelfsprekend is. De overheid wil dat mensen langer thuis wonen en zo lang mogelijk zichzelf helpen. En lukt dat niet meer, dan dient(en) een partner, familie, vrienden of buren ingeschakeld te worden. Er is dus een groeiende behoefte aan de inzet van mantelzorgers en vrijwilligers.

Deze ontwikkeling wordt door de SGP als positief geduid. Vanuit de Bijbel worden we opgeroepen elkanders lasten te dragen en naar onze medemens liefde en barmhartigheid te betonen. Onze maatschappij heeft daar schreeuwend behoefte aan.

Wel wordt er van overheidswege een steeds grotere druk uitgeoefend om aan het arbeidsproces deel te nemen, waardoor het gevaar dreigt dat mantelzorgers en vrijwilligers overbelast raken. Zorgtaken dienen gedaan te kunnen worden zonder dat mensen er teveel financieel op achteruit gaan.

We denken hierbij ook aan mantelzorgers van andere kwetsbare groepen dan ouderen, zoals ouders van (meervoudig) gehandicapte kinderen of familieleden van langdurig chronische zieken. 

De SGP wil daarom van de (plaatselijke) overheid aandacht voor vier belangrijke zaken:    

1. Respijtzorg (= tijdelijke overname zorg om mantelzorger adempauze te geven). Meer aanbod van en bekendheid aan respijtzorgvoorzieningen, betere toegankelijkheid.
2. Regeldruk. Vereenvoudiging van het regelen van de zorg.
3. Maatwerk. Verbetering van de organisatie en van de (onafhankelijke) ondersteuning van maatwerkgesprekken. Voor zeer kwetsbare groepen ontwikkeling van ondersteuningspakketten.
4. Waardering. Welke burgers zijn allemaal mantelzorger en hoe kunnen zij financieel gesteund c.q. gewaardeerd worden?